Balkan-trip deel 1

Dobra dan! (Goedendag in het Macedonisch),

Inmiddels ben ik alweer bijna 2 weken aan het backpacken en weer veel gezien en veel interessante mensen ontmoet tijdens mijn reis.

Ik begon 2 weken geleden in Macedonië, in de hoofdstad Skopje.
De stad is voornamelijk bekend als de geboorteplaats van Agnes Gonxha Bojaxhi, oftewel Moeder Theresa. Er staat hier dan ook een klein museum dat aan haar leven gewijd is.
Wat zeer opvalt in Skopje is het ongekende aantal standbeelden in de stad. Bij elke brug, pleintje of (enigszins) belangrijk gebouw wemelt het van de (gigantische) standbeelden, erg bizar om te zien.
Bij vele steden in de Balkan torent boven de stad een kasteel uit, in Skopje is dit het Kala-fort. Helaas is er weinig van het fort over, enkel wat ruïnes, maar het biedt wel een mooi uitzicht over de stad.

Een half uurtje ten westen van Skopje bevind zich de Matka-kloof. het is de kloof van de Treskarivier, bij de ingang van de kloof heeft men een smalle stuwdam gebouwd die een 8 km lang, smal stuwmeer heeft gevormd.
Langs het stuwmeer heeft men een pad uitgehakt in de rotswand waarlangs men een erg mooie wandeling kan maken. Zeer de moeite waard om te bezoeken.

Van hoofdstad Skopje reisde ik door naar Ohrid, gelegen aan het Ohrid-meer. Dit meer ligt op de grens met Albanië en een gedeelte van het meer valt zelfs onder Albanië. Ohrid is veruit de populairste toeristische attractie in Macedonië. In de Romeinse tijd was Ohrid een zeer belangrijke handelsplaats. Dat maakt dat Ohrid naast het natuurschoon van het meer van Ohrid ook veel geschiedenis herbergt.
Erg populair zijn de kleine kerkjes rondom het meer, die vele toeristen trekken.

Van Ohrid reisde ik door naar Albanië. Het land staat bekend als 1 van de laatste nog 'onbedorven' landen van Europa. Hier heeft de (massa)toerisme nog niet toegeslagen. Dit was al snel merkbaar... een slechte infrastructuur, slechte wegen, en alles ging via het openbaar vervoer (geen luxe toerbussen...) met langzame bussen of iets snellere 'furgons' (soort minibussen). Lekker chaotisch allemaal, mijn backpackers-bloed ging weer een stuk sneller stromen, heerlijk dit!
Mijn eerste stop in Albanie was het bergdorpje Berat. Een UNESCO-stad vanwege de bijzondere en goedbewaarde Ottomaanse architectuur, de stad heeft als bijnaaam de stad van de duizend ramen. Van Ohrid was het zo'n 6 uur reizen, met 3 keer overstappen. De laatste overstap was bij een gehucht in de middle of nowhere waar we langs de weg werden afgezet en moesten wachten op de volgende furgon/minibus richting Berat. Aan tijdschema's of bushaltes worden in Albanië niet gedaan.
Berat is overigens een erg mooie stad in de bergen, mooie gebouwen en ook hier een mooi fort/kasteel dat boven de stad uittorent.

Van Berat vervolgens de volgende dag door naar de Albanische kust, naar de populaire badplaats Saranda. Doordat het hoogseizoen afgelopen was toen ik daar kwam was het niet bijzonder druk daar, hoewel er regelmatig mensen van het Griekse eiland Corfu (half uur varen van Saranda) een dagtrip maakten in Saranda.
Nabij Saranda ligt UNESCO-stad Butrint. Een oude stad uit de Griekse tijd, dat daarna ook onder Romeins en Venetiaans bewind viel. O.a. tempels, een amfitheater en een badhuis (zieken werden hiernaar toegebracht omdat ze dachten dat het water hier helende krachten had).

Tussen Butrint en Saranda ligt badplaats Ksamil, een ideale plek om even bij te komen van een drukke en informatieve dag in Butrint.

Van het zuidoosten van Albanie reisde ik door naar de hoofdstad Tirana, een reis van ruim 8 uren. Tirana was een korte tussenstop voor mij. In de stad is vrij weinig te zien en de interessante musea waren ook nog eens gesloten voor renovatie vanwege een aanstaand bezoek van de paus...
Een half uur van Tirana ligt Kruje. Een oud hoofdstad van Albanië en geboorteplaats van de Albanese held Skanderbeg.
Skanderbeg was een Albaanse prins die dapper de aanvallen van het Ottomaanse rijk een paar keer afsloeg. Na zijn dood lukte het de Ottomanen uiteindelijk toch om het gebied te veroveren.
De ruïnes van het kasteel van Kruje zijn nog te bewonderen, daarnaast is er een vrij groot en zeer interessant museum over Skanderbeg te bezichtigen.

Vanuit Tirana besloot ik een dagtrip naar Kosovo te maken.
Kosovo verklaarde zichzelf in 2008 onafhankelijk van Servië, maar het land wordt nog niet door alle andere landen erkend, en blijft daardoor een betwist gebied.
Hier bezocht ik de stad Prizren, de 2e grootste stad van het land, maar volgens velen wel de mooiste.
Prizren is inderdaad een mooie stad, ook hier veel Turkse invloeden merkbaar met moskeeën, hamams, en oude Turkse bruggen.

Na een korte stop in grensplaatsje Skhoder, verliet ik Albanië weer. Een geweldig land, met veel natuurschoon, veel historie, en bijzonder warme en vriendelijke mensen (wat eigenlijk tot nu toe voor de hele Balkan geld).

Van Albanië dus door naar Montenegro waar ik nu verblijf. In de stad Budva om precies te zien. De zeer populaire badplaats waar vele toeristen uit voornamelijk Oost-Europa op afkomen, daarnaast staat de haven hier vol met zeer luxueuze jachten.
Naast mooie stranden heeft de stad een mooie oude stad (een vrij klein gebied nabij de haven, omringd door de oude stadsmuur).

Vandaag hek ik de oude hoofdstad Cetinje bezocht en het Nationale Park Loven, een prachtig bergachtig natuurgebied met hoog in de bergen het mausuleum van de Montenegrijnse prins Petar II Petrović-Njegoš.
Cetinje heeft veel cultuur en historie te bieden, zo bezocht ik het oude huis van koning Nikola. Daarnaast woont de president niet in de hoofdstad Pogorica maar in Cetinje.
Het klooster van Cetinje heeft een zeer bijzondere aantrekkingskracht in de religieuze wereld... je kunt hier volgens hen, (ook Rusland beweert echter de rechterhand te hebben) de gemummificeerde rechterhand van Johannes de Doper bezichtigen. Een erg rare ervaring moet ik zeggen om zo'n gemummificeerde hand daar te zien liggen...

Nog een paar dagen Montenegro heb ik voor de boeg, vervolgens reis ik door naar Bosnië en Kroatië.